Waar staan wij voor
Onze Orthodox-Joodse gemeenschap beoogt als basisprincipe: alle positieve aspecten van de moderniteit te omarmen en daarmee bijdrage te leveren aan de behoeftes van al haar leden, ongeacht persoonlijke verschillen in hun niveau van religieuze kennis, naleving, toewijding of mogelijkheden.
Dit streven verwezenlijkt het, dat ieder individu zich thuis kan voelen die inspiratie wil vinden tot het deelnemen van wat een Joodse gemeente te bieden heeft of men van hen kan verwachten.
We maken een deel uit van de bredere samenleving en voelen ons verplicht om dit naar eer en geweten goed te doen.
Orthodox georiënteerd houdt in dat zij, die door middel van diverse diensten spiritueel meer willen bereiken voor hun religieus beleven. De religieuze betekenis te leren in het karakter van wetten, gewoontes, riten en symbolen door lezingen en voordrachten te volgen.
GESCHIEDENIS
In de 19de eeuw groeide de Joodse bevolking in Antwerpen aanzienlijk. Van slechts rond de honderd individuen eind 1810 tot ongeveer vijfhonderd in 1848 en bijna duizend in de jaren 1860. Wel trokken er tienduizenden Joodse emigranten door Antwerpen op weg naar Amerika, waar vele duizenden het verkozen om in Antwerpen te blijven. In 1880 telde de Joodse populatie om en nabij de achtduizend personen en verdubbelde dit aantal zich tegen 1920.
Het architectenkantoor Joseph Hertogs maakte de plannen voor de eerste Hoofdsynagoge in Antwerpen aan de Bouwmeestersstraat, waarvan de huldiging in 1893 plaatsvond. Deze synagoge die nog steeds gekend is als ‘De Hollandse synagoge’ heeft haar naam dan ook te danken aan de steun van uit Nederland komende Joodse inwoners die sinds het begin van de 19de eeuw zich gevestigd hadden in Antwerpen.
In 1929 werd de tweede Hoofdsynagoge ‘Romy Goldmuntz’ aan de Van Den Nestlei/ hoek Oostenstraat ingehuldigd. Dit gebouw werd ontworpen door de Architect Joseph de Lange, een telg uit een Joods-Amsterdams ingeweken diamantairsfamilie (1895).
Doordat de Joodse bevolking bleef groeien in de eerste helft van de 20ste eeuw met ongeveer vijftigduizend personen waarvan slechts 10 procent van hen de Belgische nationaliteit hadden, was het relevant om hen een waardige en belangrijke ontmoetingsplaats te bieden in buurten waar velen woonden. Nu, dat velen verspreid leven in de Antwerpse agglomeratie is de ‘Romy Goldmuntz-synagoge de meest bezochte ontmoetingsplaats voor het merendeel van de leden.
Het verheugd het Bestuur van de Israëlitische Gemeente van Antwerpen ‘Shomre Hadas’ dat de aard waarvoor de ‘Romy Goldmuntz’ –en de ‘Hollandse synagoge’ gebouwd is, in ere wordt gehouden door in beide synagogen dagelijkse en wekelijkse activiteiten te organiseren die het Joods-beleven waardig maakt.
Op 10 mei 1940 viel Duitsland België aan en op 28 mei werd België bezet door nazi-Duitsland.
Op 4 september 1944 werd Antwerpen bevrijd door de geallieerde troepen en hadden er hier in Antwerpen nog amper achthonderd Joden de oorlog overleefd. In de jaren vijftig groeide het aantal Joodse burgers met in de beginjaren zestig reeds een 10.000 leden.
Tegenwoordig hebben leden van de Shomre Hadas een modern orthodox-Joodse levenswijze. De gemeente met haar Raad van Bestuur, Rabbinaat en Secretariaat werken voor het behoud van de structuur die een Joodse gemeente eigen zijn: het organiseren van vele evenementen en activiteiten om de lokale gemeenschap te ondersteunen en een Joodse sfeer te scheppen. De synagogen, het onderwijs bijstaan, de rituele baden (Mikva), het Begrafeniswezen (de Chevra Kadisha), het verlenen van Koosjer-certificaten, zieken- of behoeftigen opzoeken.
